Kiedy dr Loomis (w tej roli Jonathan Bailey) mówi, że „robił doktorat u dr Granta”, a w tej części historii o wskrzeszonych dinozaurach pojawiają się sformułowania, że „od powstania Parku Jurajskiego minęły 32 lata”, coś do mnie dotarło. Przez 150 lat dinozaury bez problemu dorzucały do pieca ludzkiego zainteresowania i podniecały wyobraźnię. Teraz 32 lata wystarczyły, by człowiek się nudził.
Reklamy tego filmu krzyczą jak fajerwerki Abu Dhabi. Strzelają światłem, zwisają z budynków, wszystko musi być wielkie, z rozmachem i głośne. Ryczące setkami koni mechanicznych i milionami dolarów. O historię mniejsza. Kino jest jedną z ostatnich ostoi świata bez taniego poklasku, świata bez instagramerskiego tokowania, ale do czasu. „F1” pokazuje już, że dzieła, w których nie ma za grosz historii, też zarobią.
Kiedy od czasów George’a Romero minęło prawie pól wieku, wszystko o zombie zostało już powiedziane i pokazane i każdy kolejny film jedynie raz jeszcze wstawał z grobu, wjechał na to wszystko Danny Boyle ze swoim „28 dni później”. Ożywczym (nomen omen), ciekawym, innym, mocno brytyjskim, wspaniałym po prostu. Jednym z najlepszych postapokaliptycznych filmów w dziejach. Od tamtej pory minęły 23 lata, czyli „28 lat później”…
Wiem, że ludzie kochają historię z „Jak wytresować smoka”. Uwielbiają tę opowieść, jej humor i lekkość, muzykę Johna Powella (hm…), ale twierdzę, że sedno sukcesu tego filmu tkwi w pracy grafików. Stworzyć smoki zarazem straszne, jak i rozczulające, tak dobrze wpisujące się w relację z ludźmi, to stworzyć pełnoprawnych bohaterów uderzających w emocje widza. I aktorska wersja „Jak wytresować smoka” tego nie zmienia.
Kino Radosława Piwowarskiego ceniłem zawsze, wbrew krytykom, którzy mówili, że nadmiernie ckliwe i smutne, bardzo smutne. Smutne, bo prawdziwe. Smutne, bo zanurzone w życiu. To było kino dobierające się do tkanek, do gnatów. Moja radość, że Radosław Piwowarski ze swym kinem wrócił była więc ogromna. Rozczarowanie jeszcze większe.
Kto czytał książki Johna le Carré, kto oglądał niedawny serial „Black Doves”, kto ceni sobie dobrą intrygę rozstrzyganą podczas rozmów przy kolacji, ten będzie zadowolony. Dla mnie ten szpiegowski świat Stevena Soderbergha jest nieco sztuczny, nadmuchany i niedostępny, ale przyznać muszę, że smakuje wybornie.
Na miejscu Disneya cieszyłbym się z szumu, jaki powstał wokół aktorskiej wersji „Śnieżki”. Nie dlatego, że awantury są dzisiaj w modzie. Zupełnie nie. Raczej dlatego, że dzięki temu obecna „Śnieżka” dotknęła bieżących spraw społecznych. W przeciwnym razie zostałaby jedynie aktorską i absurdalną wersją animowanego arcydzieła z 1937 roku, bez zrozumienia czym ono tak naprawdę było.
Bez trudu można czytać tę opowieść z przyszłości (2054 rok) i kosmosu czy też innej planety jako historię teraźniejszą, tu i teraz i trzymającą się mocno Ziemi. Łatwo znaleźć tu Trumpa, całą masę bałwanów współczesnego świata, krytykę rozwydrzonego kapitalizmu, zachłanności i ignorancji. Odszukać bycie jedną osobą w wielu wersjach. A jednak coś w tym filmie nie zagrało, coś jest tu niesłychanie wręcz topornego. Myślę, że tym czymś jest karykatura.
Co my w zasadzie wiemy o sztuce? Siedzimy sobie wygodnie (powiedzmy) w fotelu i oglądamy film, krzywiąc się, że tu scena nie taka, tam nie śmaka. A Mohammad Rasoulof ma na koncie kilka wyroków i zakazów artystycznej twórczości w Iranie. Po „Nasieniu świętej figi” zbiegł z Iranu. To nie jest bowiem zwykłe kino i zwykła opowieść. To jest jak wypowiedzenie wojny systemowi.
Why so serious? Gdy się przyjrzeć rozległej twórczości Stephena Kinga, znajdziemy w niej chyba opowiadania czy książki wykorzystujące niemal wszystkie możliwe gadżety zdatne do siania grozy. Uderzająca pałeczkami w bębenek (w oryginale: uderzająca talerzami) nakręcana małpa jest jedną z nich. Przewrotną zabawką, która miała nieść radość, a przynosi śmierć. Zabawką z uśmiechem wyszczerzonych zębów, obłąkańczym niemalże. Sama w sobie ma wiele grozy, a jeśli dodamy jej magicznych mocy, to nic tylko… się pośmiać.
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
