„Wicked” czyli co właściwie jest po drugiej stronie tęczy

Najpierw „Joker” w formie quasi-musicalowej, teraz klasyczny „Wicked” czyli musical napisany przez Stephena Schwartza na bazie „Czarodzieja z krainy Oz”. Czy to renesans kinowego musicalu, o czym świadczyłby sukces odnoszony przez nową wersję „Wicked”? Nie do końca, bo jednak wiele osób źle znosi taką formę ekranowej ekspresji, która na dodatek ma pewne poważne konsekwencje.

…

by Radosław Nawrot

„Anora” czyli karocę z dyni trzeba sobie wykrzyczeć, wydrapać

Złota Palma w Cannes, spodziewane nominacje do Oscarów (no, jestem ciekaw) i wiele splendoru wokół tego filmu. Za co? Za kino, takie czyste i pełne. Za realizacyjny majstersztyk, nadzwyczajną zuchwałość opowieści, wreszcie za popis Mikey Madison, która ze swojej striptizerki Anory stworzyła nie tylko kreację, ale nawet jakiś rodzaj manifestu.

…

by Radosław Nawrot

„Minghun” czyli zawieśmy czerwone latarnie

Kino Jana P. Matuszyńskiego potrafi być drążące, wiercące, oryginalnie szczere. Ten film jest jednak chyba najbardziej osobisty. Nie wiem czy dla twórcy, ale jestem przekonany, że dla każdego widza. Dla mnie był uderzającym głosem w zmaganiu się z żałobą, poczuciem straty, żalem za tym co się zrobiło i czego nie zrobiło, wreszcie rytualną otoczką życia i śmierci.

…

by Radosław Nawrot

„Heretic” czyli dzień dobry, chcemy porozmawiać o Bogu

29 listopada 2024

Horrory i thrillery można odkrywać na wiele sposobów. Jako metafory, oswajanie leku, terapie niemalże niekiedy. Odkryciem „Heretic” jest Hugh Grant. To jest wręcz niesłychana historia, że człowiek o takiej karierze i takim dorobku, w sporej mierze przecież komediowym, mógł teraz usiąść sobie w fotelu i wykorzystać całe swoje emploi w dreszczowcu. Genialny to jest pomysł.

…

by Radosław Nawrot

„Simona Kossak” czyli wszędzie dobrze, ale w lesie najlepiej

25 listopada 2024

Doceniam przesłanie, nie tylko to przyrodnicze. Przymykam oczy na zwierzęce bujdy i niedociągnięcia, w większości podyktowane problemami logistycznymi. Myślę jednak, że Simona Kossak zasługuje na ciekawszy film. Także jako ta „niezdolna z Kossaków”, która ciężar nazwiska strząsała z siebie wielce oryginalnie wśród liści i igliwia.

…

by Radosław Nawrot

„Gladiator II” czyli Ave Cesar, kino idące na rzeź pozdrawia cię!

18 listopada 2024

Należę do mniejszości, która nie przepada za pierwszą częścią „Gladiatora”. To znaczy, założyłem że mniejszości, biorąc pod uwagę tak częste zachwyty nad tym filmem, ale gdy napisałem o tym w mediach społecznościowych, okazało się, że jestem sam. „Gladiator II” pod tylko jednym względem jest dobry – upewnieniu mnie w poglądzie, że ta seria to w gruncie rzeczy kicz. Dobrze zawoalowany, choćby muzyką, którą tak wielu lubi…

…

by Radosław Nawrot

„Prawdziwy ból” czyli ból, który się zwiedza

14 listopada 2024

To lekcja także dla nas, bo gdzie nie spojrzymy, tam zagranicznym turystom Polska kojarzy się z bólem i cierpieniem. Jakby cała nasza historia, więcej, spuścizna nasza i wszystko, co mamy światu do zaoferowania, to ów ból. Tak jesteśmy postrzegani i po to się do nas przyjeżdża. No ale też sami bólem musimy się karmić, by żyć jako naród.

…

by Radosław Nawrot

„Cisza nocna” czyli największy żal, że to już meta

9 listopada 2024

Dawno żaden film tak na mnie nie podziałał. Tak głęboko i osobiście dawno żadnego nie odebrałem. Może to kwestia prywatnych przeżyć, straty ojca, ale może to kwestia lęków, które tkwią w każdym, więc również we mnie. W tym niecodziennym horrorze te lęki znajdują rzadko spotykaną perspektywę. „Cisza nocna” jest filmem, w którym nie ma niczego, co można by pominąć i powiedzieć: „nie chcę, to mnie nie dotyczy”.

…

by Radosław Nawrot

„Megalopolis” czyli aż się chce wyjść z kina, proszę pana. I wychodzę

3 listopada 2024

Nie przeżyłem czegoś podobnego chyba… dajcie pomyśleć… Tak, jestem pewien! Nie przeżyłem czegoś podobnego nigdy. Twórca taki jak Francis Ford Coppola może kuriozalnie poczułby zachwyt, widząc jak widownia reaguje na jego film bezpośrednio, na sali kinowej. Taki Francis Ford Coppola, który tworzy kuriozum. Bo widownia gwizdała, śmiała się, rechotała wręcz, nawet wyła. Naprawdę, słyszałem i widziałem.

…

by Radosław Nawrot

„Pod wulkanem” czyli żegnaj, święty spokoju

22 października 2024

Wojna w kurorcie turystycznym. Wojna na plaży i przy basenie. Wojna na posiłkach all-in. Wojna między stolikami, spojrzeniami, między tym co spokojne, a tym co zagrożone. Ukraińska rodzina pod wulkanem na Teneryfie ponoć wypoczywa. W rzeczywistości próbuje odnaleźć się w rzeczywistości, w której odnaleźć się trudno. A bezpieczna perspektywa nie daje żadnego bezpieczeństwa.

…

by Radosław Nawrot

1 2 3 … 13 14

Subskrybuj mojego bloga!

Copyright 2020 @ Radosław Nawrot | Art direction & design Tomasz Lebioda

Skontaktuj się:

kontakt@radoslawnawrot.com

Na skróty: